Niet alleen bij goeie wedstrijden hoort een verslagje,eigenlijk bij slechte nog meer omdat die het langst bijblijven,jullie weten dat ik de laatste jaren eigenlijk maar 3 wedstrijden loop in één jaar,dat is een Marathon,een 100 kilometer en een halve Marathon,wat maakt dat ik zeer gericht en vooral heel veel kan trainen naar één doel toe,3000 km van Januari tot gisteren is veel,dat is eigenlijk de meest voorkomende reactie die ik krijg,"amai,zo getraind en nu mislukt dat" eigenlijk trek ik me dat weinig of niks aan,ik train gewoon graag en graag veel,het is eigenlijk al raar dat ik met zoveel "trainingkilometers" zo weinig wedstrijden loop,maar laat ons stellen dat ik in mijn leven al meer dan genoeg wedstrijden gelopen en gesport heb.
De wedstrijd zelf dan :
Scherp als een bijl en vol vertrouwen stond ik aan de start,ik had een waterdicht plan in gedachten,althans ,dat dacht ik toch,het doel was 8u30.
De eerste 50 ging ik lopen in een tempo van ongeveer 4m40 per km,de tweede 50 ging ik tempo laten zakken naar 5m10 15, ieder uur een gelletje,genoeg drinken,ik zag me al finischen voor ik gestart was
:-)De eerste 50 gingen goed,de Marathon ongeveer doorgekomen in 3u20,eten,drinken,alles ok,leeftijdsgenoot Bart iets voor mij,topper Leonie iets achter mij,omdat mijn Garmin zijn batterijduur beperkt is had ik mij een stuk parcours uitgekozen waarin ik mijn km tijd opnam,perfect op schema,na 50 km zoals gepland het tempo laten zakken,en dan is het eigenlijk gebeurt,bij het laten zakken van het tempo kreeg ik zo een"going down gevoel" ik geraakte in een verschrikkelijke negatieve spiraal,ik had geen pijntjes,echt kapot was ik ook niet,ik kan het echt niet verklaren,Leonie kwam me voorbij en riep,als je dit tempo aanhoud kom je er zeker,wat ook wel waar was,ik had bijna een half uur over !!!
Maar het hoofd wou niet meer,60 km is een kantelpunt een 100 km,dat is eigenlijk de langste trainigsafstand,mijn geest was niet meer bereid om af te zien,waar ik verleden jaar nog de "grinta" had om door te zetten had ik nu gewoon geen "goesting" meer,sommige mensen zullen dit allemaal wel onnozel vinden en eigenlijk is het dat ook wel,maar ik probeer dit neer te pennen zoals het gewoon was,hoe ik mij voelde,en in alle eerlijkheid moet ik toegeven dat mijn "sportcarrier" altijd zowel wat geweest is,ofwel lukt het me ofwel ga ik volledig de mist in.
Proficiat aan alle finischers maar zeker aan generatiegenoot Bart,een knaltijd van 8u26 kan tellen.
Ik ga nu efkes rusten en mij daarna scherp zetten voor mijn 2 volgende wedstrijden,een Marathon in September en een Halve in November;
8u30 op een 100 zit er echt wel in hoor,maar het zal voor volgend jaar zijn !!!!